เงินรู (บทความเก่า ก่อนยุค 3G )
เรื่องเล่าก่อนเข้านอนวันนี้ขอเสนอเรื่องเงินรู สมัยเด็ก ๆ ผมกับเค (เจ้าของเวปskythailandshop ) บ้านอยู่ติด ๆ
กันอยู่ริมคลองด้วยกันและอยู่ฝั่งตรงข้ามกัน แต่จะมีบ้านลุงของเคขายกาแฟกับของชำกั้นก่อนหลังนึง บ้านผมเป็นร้านตัดเสื้อและซ่อมเครื่องเรือยนต์สมัยนั้นยังไม่ค่อยมีรถใช้กัน (โอตอนนี้กรูคงแก่มากเรยนะเนี่ย 55555)
ทุกบ้านในสมัยนั้นใช้เรือและต้องมาจอดเรือขึ้นที่ท่าเรือบ้านผมหมดทุกหลังคาเรือน ตอนเด็ก ๆ
ตอนนั้นถ้าจะว่าไปในระแวกนั้นก็ถือว่าเป็นคนมีกินกว่าเด็กหลายคนเหมือนกัน
(ถ้าย้อนไปได้ก็ดีอ่ะสิ
ตอนนี้กรอบเรย5555) คนที่บ้านผมหาตังค์กันกันเก่ง ยายก็โคตรเขียมเรย ขนาดมีตังค์ยังต้องให้ผมเอาข้าวห่อใส่ปิ่นโตไปกินที่โรงเรียนเลย
พวกเราจะมีเพื่อนสนิทกันหลายคนมากแต่ว่าแยกย้ายกันไปประกอบอาชีพอื่น มีเค ที่ชื่อจริงของเขาแปลก คือ กมลชนก และเหมียวเพื่อนผมอีกคน แต่เป็นผู้ชาย ผมกับเหมียวเอาข้าวกล่องไปกินตั้งแต่อนุบาลจนเรียนจบ ป.6 มีผมกับมันอยู่แค่สองคน คนอื่นทำไม่ได้เพราะอาจจะกลัวอายเพื่อน สมัยนั้นเวลาพวกผมไม่มีตังค์กินหนมกันก็จะไปเดินตามใต้ถุนบ้านที่อยู่ริมคลองตอนที่น้ำมันแห้ง แล้วก็เอากระป๋องตักน้ำสาดโคลนหาเหรียญกัน บ้านผมกับบ้านลุงของเคนี่เก็บได้หลายเหรียญเพราะเด็ก
ๆ ในยุคนั้นจะชอบมาสาดน้ำหาตังค์กันเพราะบ้านเราทำมาค้าขาย และเป็นร้านงานซ่อม ตอนนั้นผมเจอเหรียญรู หรือเงินรูคือดีใจมากเพราะมันเป็นของเก่า แต่ยุคผมเกิดเขาเลิกใช้กันแล้ว
ส่วนมากก็จะเจอเป็นเหรียญ 1 สตางค์
เป็นลายไทยมีรูตรงกลางสวยมาก ๆ และแฟชั่นสมัยนั้นก็จะนิยมเอาเหรียญรูไปคล้องกับสายหนังเส้นเล็กๆ
ห้อยคอ พอเราได้เหรียญพวกนี้มาก็จะเอาเป็บซี่เทให้เหรียญมันขาวจั๊วน่าเจี๊ย 5555
ผมไม่คิดว่าปัจจุบันสมัยนี้แม่งจะหาดูโคตรยากเลย โชคดีจิง ๆ ที่เกิดเป็นคนสามยุค อย่างน้อย ๆ
ก็ยังทันโบราณกาลนิด ๆ และสมัยผมเอง
และเจนเนอเรชั่นใหม่ ตอนสมัยเด็ก ๆ
บ้านอยู่ริมคลองนี่มีความสุขจิง ๆ
จะกินอะไรก็มีนู่นนี่นั่นพายเรือผ่านมาให้เลือกกิน ก๋วยเตี๋ยวชามละ 5-6 บาท
แต่ถ้าสมัยพ่อแม่ 2 บาท ตากับยาย
2 สลึง ตามยุค ปัจจุบันเฉลี่ย 20 บาท
มันต่างกันโคตร ๆ เลยคับ
ก๋วยเตี๋ยวเรือกับชามตราไก่เอกลักษณ์มากเรยในยุคผม อีกสิ่งที่ผมชอบตอนหัวค่ำก่อนดูหนังกับครอบครัว
ผมยังจำเรือข้าวโพดคั่วได้ดีกับเสียงหวูด แร้วก็เสียงคั่ว เป๊าแป๊ะ ๆ ในเรือ ดูละครไปกับครอบครัวพร้อมข้าวโพดคั่วโคตรได้อารมณ์ของคนริมน้ำเลย เป็นสิ่งที่ขายดีมากกวักมือเรียกกันเกือบทุกบ้าน ผมรู้ว่าที่ผมเขียนมามันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเงินรูเรย แต่ผมคิดถึงเงินรูเรยมีไอเดียเขียนเรื่องราวเท่านั้นเอง มาติดตามกันต่อกับเรื่องเล่าก่อนเข้านอนอีกนะครับ.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น